• Aktualności
• Internetowa ambona
• Vita mea
• Srebrny jubileusz kapłaństwa
• Publikacje
• Opera Góralska
• Rekolekcje Podhalańskie
• Wiktorówki
• "Ku pokrzepieniu serc"
• Galeria
• Kontakt
• Archiwum

 

Przypadło na mnie Panie Panowie

By osiem dyszek ująć w dwusłowie

Tu epopeja raczej się prosi

Bo rzecz dotyczy Bułeckuli Zosi

Trzeba się sprężać niesamowicie

By w krótkim wierszu uczcić Jej życie,.

Bo kim jest Zosia mówić nie trzeba

Wszak na kobiercu pójdzie do nieba

Jest chrzestną matką połowy dzieci

Jako żyć z ludźmi przykładem świeci

Ugości wszystkich księdza i żyda

Ją samą w domu – zastać jest biyda

Obleci śluby, pogrzeby, krzciny

I to nie tylko tutok z dziedziny

Ale po innych miastach i krajach

Niczym jest dla niej ślub na Hawajach

Była na świecie prawie w kozdym mieście

A i na nogach na Mount Evereście.

Przydzie w gościne pośpiywo, podrzymie

Co i widujemy nawet tutok w Rzymie.

Strojów mo ze sobą zawse trzy kuferki

Wszystkie som autorstwa – Versacze Sikierki.

Zosia jest kobietom ktoro wszystko może

Znana w konsulatach i w telewizorze

Na żadne choroby nigdy nie narzyka

Bo dolegliwości leczy jej muzyka

Do tańca wdy gotowo i muszę wom zdradzić

Że w jej obecności to się głupio dziadzić.

 

Niech zawsze w skrzydła duje jej wiatr

Niech żyje Zosia – KRÓLOWA TATR.

Jan Krzesak